Σάββατο 9 Αυγούστου 2014

Ιστορίες του καφενέ.......Των τραίνων ιστορίες.....

H συμμετοχή μου στη νέα πρόσκληση της Αριστέας, βασισμένη στις πραγματικές διηγήσεις συναδέλφων και παλαίμαχων Σιδηροδρομικών, αφηγηματικά ταξιδιάρικη σε παλιότερες εποχές, ελπίζω να την απολαύσετε......( παρά την αρχική μου πρόθεση να περιορίσω την έκτασή της.....δεν τα κατάφερα......την εμπλούτισα όμως με πολλές φωτογραφίες για να μην σας κουράσω.....)
Τα ονόματα είναι φανταστικά όμως οι χαρακτήρες και τα περιστατικά είναι πέρα για πέρα αληθινά.....



Σημείωση : Η Αμαξοστοιχία 504 στο Σταθμό Λαρίσης. Διακρίνεται αμέσως μετά τη μηχανή,  η μπλέ Κλινάμαξα LX16  Πρώτης θέσης.


Στον πρώτο όροφο του Κεντρικού Σ.Σ. Αθηνών ( Σταθμού Λαρίσης) διακρίνονται τα δύο πρώτα παράθυρα (αριστερά) όπου στεγαζότανε το Γραφείο Σιδηροδρομικής Εκμετάλλευσης της Εταιρείας CIWLT  όπου εργάστηκα για 38 χρόνια….


Των τραίνων ιστορίες…



Ο Αστέριος από όσο θυμότανε τον εαυτό του, είχε μία λατρεία στα τραίνα, μάλλον γεννήθηκε μ΄αυτήν, μιάς και ο παππούς αλλά και ο πατέρας του, δύο μπαρμπάδες του και ένας πρωτοξάδελφός του ήτανε σιδηροδρομικοί.
Γνώριζε από πολύ μικρός, τα δρομολόγια, τους σταθμούς, τους τύπους των βαγονιών, των μηχανών, τον ενθουσίαζε το σφύριγμα των συρμών, τον μάγευε ο ήχος των πιστονιών και αγαπούσε ακόμη και την  οσμή του μαύρου καπνού του λιθάνθρακα.

Ήτανε άτυχος όμως, μόλις άγγιξε τ΄όνειρό του, κι έβαλε  επιτέλους τη πολυπόθητη μπλέ στολή και το πηλίκιο με το σήμα των Ελληνικών Σιδηροδρόμων, έτυχε εκείνο το τρομερό δυστύχημα στο Μπράλο, ο εκτροχιασμός και η φωτιά που ακολούθησε,  έγιναν αιτία να χάσουνε τη ζωή τους πέντε άνθρωποι  και να τραυματιστούνε σοβαρά πάνω από τριάντα….Σ΄εκείνο το δυστύχημα σκοτώθηκε ο Μηχανοδηγός,  ο Προϊστάμενος , ο Τόλης ο ελεγκτής από την ΄Αρτα ,  που πάλεψε ενάμισι μήνα στην εντατική και τελικά έχασε τη μάχη και τέλος με σπασμένα τέσσερα πλευρά και χωρίς  το μισό δεξί  του πόδι  και δύο δάχτυλα του αριστερού του χεριού, επέζησε ο δόκιμος μηχανοδηγός, ο Αστέριος.
Τέσσερις οδυνηρούς μήνες πέρασε στο Νοσοκομείο και όταν βγήκε δεν την ήθελε τη ζωή του, καταρρακωμένος  κλείστηκε στον εαυτό του……είκοσι τεσσάρων ετών παλικάρι και τον έτρωγε η αυτολύπηση και ο πόνος, μέχρι τη μέρα που ο πατέρας, οι μπαρμπάδες και τα ξαδέλφια του, τον φέρανε με το ζόρι στο Σταθμό….
Ανάσανε τη γνώριμη μυρωδιά, άκουσε το σφύριγμα, την αναγγελία της άφιξης και αναχώρησης, ανατρίχιασε στο στρίγγλισμα των φρένων και έκλαψε από απόγνωση….όμως οι δικοί του άνθρωποι και όσοι συνάδελφοι βρεθήκανε εκεί, όλοι μια οικογένεια, μια αγκαλιά τον σηκώσανε στους ώμους και χωρίς να το καταλάβει βρέθηκε μ΄ένα κλειδί στο χέρι μπροστά στην ξύλινη πόρτα του ισογείου ενός κτίσματος δίπλα στο Σταθμό….
Τέλος πάντων, οι συνάδελφοι και οι δικοί του, είχανε καταφέρει με συνεχή διαβήματα στον Οργανισμό να εξασφαλίσουνε άδεια χρήσης 30 ετών γι΄ αυτό το παλιό οικοδόμημα, μία πετρόκτιστη  αποθήκη που ήτανε εγκαταλελειμμένη από χρόνια, εκεί δίπλα, μεσοτοιχία σχεδόν με την αίθουσα εμπορευμάτων του Κεντρικού Σταθμού.
Εκεί άρχισε να ξαναζεί ο Αστέριος, με τα χρήματα της αποζημίωσης και  με την αγάπη και συμπαράσταση των δικών του ανθρώπων, των φίλων και όλης σχεδόν της «οικογένειας» , έφτιαξε το Καφενείο «Ο ΣΤΑΘΜΟΣ».
Ένα καφενείο φιλόξενο, με  γυαλισμένο πάτωμα,  τραπεζάκια με λευκό μάρμαρο και  ξύλινες καρέκλες, με άπειρα κάδρα στους τοίχους που απεικονίζανε…τι άλλο; Τραίνα !!! Ντιζελομηχανές, ατμομηχανές, βαγόνια επιβατικά, εμπορικά, ταχυδρομικά, Αμαξοστοιχίες ολόκληρες, κλινάμαξες… αυτοκινητάμαξες….
 Έναν ολόκληρο τοίχο τον είχε αφιερώσει αποκλειστικά στις εξαιρετικές Αφίσσες της θρυλικής COMPAGNIE INTERNATIONLE DES WAGONS LITS, ήτανε το καμάρι του, μία συλλογή που είχε ξεκινήσει ο συχωρεμένος ο παππούς του, που εργάστηκε για 40 χρόνια σχεδόν, σ΄αυτή την μοναδική Αμαξοστοιχία !!!



Εκεί απάγκιασε , ξαναβρήκε το χαμόγελο και τη χαρά της ζωής, εκεί γνώρισε και τη γυναίκα του, τη Γλυκερία κι  απέκτησε μαζί της   μία
πραγματικά ευτυχισμένη οικογένεια  που συμπληρώθηκε από δύο θαυμάσια παιδιά, την Ισμήνη και τον Φίλιππο.


Το Καφενείο του Αστέριου δεν εξυπηρετούσε μόνο τους ταξιδιώτες, έγινε σημείο συνάντησης των εν ενεργεία σιδηροδρομικών και στέκι των συνταξιούχων , που το αποκαλούσανε "εντευκτήριον" κι εκείνος ακούραστος και σβέλτος, έχοντας ξεπεράσει το εμπόδιο του πρόσθετου μέλους, απολάμβανε τους γνώριμους ήχους των αγαπημένων του τραίνων και τις απολαυστικές ιστορίες των συναδέλφων πρώην και νυν… Με βοηθούς το Βασιλάκη,  ένα παληκαράκι πεντάρφανο, μεγαλωμένο στο Χατζηκυριάκειο και την κυρά Φιλιώ, χήρα συναδέλφου, στο θαυματουργό κουζινάκι του καφενείου, εκτός από καφέδες μοσχομυριστούς και μερακλήδικους , κατασκευαζόντουσαν από τον ίδιο τον Αστέριο, εξαιρετικοί μεζέδες , ποικιλίες, λουκάνικα κάθε λογής, κεφτεδάκια ονειρεμένα και οι περίφημοι γαυροκεφτέδες και ρεβυθοκεφτέδες με την κορυφαία συνταγή της σμυρνιάς πεθεράς του, της κυρίας Ευδοκίας. Αλλά και η Φιλιώ, Μακεδόνισσα γαρ, διέπρεπε στις νόστιμες πίτες και τα γλυκά, δεν υπήρχε γλυκό του κουταλιού που να μην έχει φτιάξει, όσο για τα  σιροπιαστά,όποιος δοκίμαζε, σίγουρα  επιθυμούσε να ξαναδοκιμάσει....  ειδικότητά της οι λουκουμάδες, το σαραγλί, το γαλακτομπούρεκο,  τα ροξάκια και το θεϊκό  εκμέκ καταϊφι με φυστίκι Αιγίνης…..
Χθές,   εκεί στο καφενεδάκι του Σταθμού, στο "εντευκτήριον" έγινε μία από τις συνηθισμένες μαζώξεις των παλαίμαχων,   συναντηθήκανε γύρω στις 8.00 καμιά δεκαριά συνταξιούχοι σιδηροδρομικοί, όλοι σχεδόν γνώριμοι μεταξύ τους και θυμηθήκανε, τι άλλο; παλιές ιστορίες….. τέτοιες συνάξεις γινόντουσαν συχνά-πυκνά και ο Αστέριος τις απολάμβανε με την ψυχή του, φρόντιζε μάλιστα να ετοιμάζει σπέσιαλ μεζεδάκια για τους συναδέλφους και αξημέρωτα σχεδόν πήγαινε στην αγορά να προμηθευτεί τα απαραίτητα, λεπτοκομμένο εκλεκτό παστρουμά και τουρσιά , λαδοτύρι, σίγλινο,  μύδια, γαυράκι, γαρίδες….αν ήτανε στην παρέα ο Σπύρος ο Κερκυραίος ,που ήτανε και κουμπάρος του, ειδικά γι΄αυτόν, έφτιαχνε τους αγαπημένους του ρεβυθοκεφτέδες, σαν ανταμοιβή για το κέφι που έφερνε στην παρέα με την κιθάρα και τα τραγούδια του.
Πρόσχαρος και γελαστός, ξεκίναγε μόνος με την ωραία φωνή του  και καταλήγανε να τραγουδάνε όλοι μαζί,  μέχρι αργά….. «Τα τραίνα που φύγαν, αγάπες μου πήρανε…..»     « Το τραίνο φεύγει στις 8….»  «Σκέφτηκες άραγε ποτές σ΄ένα σταθμό σ΄ένα εξπρές πόσοι καημοί, πόσες χαρές, πόσες λαχτάρες….» « Τραίνα στους σταθμούς λησμονημένα….»
   
Δεν υπήρχε τραγούδι σχετικό με τραίνο ή σταθμό που να μην το ήξερε…..εκτός από τα χιλιάδες άλλα……και ήτανε αυτοδίδακτος  με τεράστιο ταλέντο !!! Ορφάνεψε στα 15 και ανέλαβε τις τρείς μικρότερες αδελφές του, ευτυχώς ένας συγγενής του κατάφερε να προσληφθεί  σαν εργάτης γραμμής στο σιδηρόδρομο. Γρήγορα χάρη στο εξαιρετικό ταλέντο του, έγινε μέλος της μπάντας των Σιδηροδρομικών, βοήθησε τη μεγάλη αδελφή του ν΄ανοίξει κομμωτήριο και την πάντρεψε μ΄έναν δημοτικό υπάλληλο, η δεύτερη μικροπαντρεύτηκε μ΄ένα δάσκαλο και τη μικρότερη, αφού τη σπούδασε , Φιλόλογος έγινε , την πάντρεψε μ΄έναν  συνάδελφό της.
Πολύ αγαπητός ήτανε και ο Σήφης ο πρώην Αρχιτεχνίτης, ο επονομαζόμενος «Ποιητής» γιατί σκάρωνε πολύ επιτυχημένα στιχάκια και μαντινάδες στη στιγμή,  που τα σημείωνε πίσω από το πακέτο των τσιγάρων του ή στις χαρτοπετσέτες   και τα απάγγελε με την έντονη κρητική προφορά του, εκπλήσσοντάς τους κάθε φορά  :

«Σαν ράγες έχουνε στρωθεί
μέσα μας οι αναμνήσεις
και στην ψυχή έχουν χαραχτεί
χιλιάδες ενθυμήσεις.

Γνώριμοι οι ήχοι των τροχών
το στρίγγλισμα των φρένων,
οι αποβάθρες των σταθμών,
το σφύριγμα των τραίνων.»

Ενώ σε κάθε συνάντηση, αν δεν είχε γράψει κάτι δικό του, του ζητούσανε απαραιτήτως να τους απαγγείλει το ποίημα του Γιώργου Μανθαιάκη:
ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟ ΤΡΕΝΟ



Α

Αν έχεις πάρει της ζωής…φίλε το «μαύρο» τρένο…
κάνε σινιάλο του οδηγού…και πες του «κατεβαίνω» …


Λίγο αν μείνεις στο σταθμό…ένα «άσπρο» θα περάσει…
και κοίτα να επιβιβαστείς…πριν να σε προσπεράσει…


Για εισιτήριο μη νοιαστείς…το έχεις πληρωμένο…
με κόπους κι όνειρα ζωής…είναι αποκτημένο…


Μέσα από κάμπους και βουνά…με περισσή ομορφάδα…
με καλοκαιρινό καιρό…και με λαμπρή λιακάδα…


Θα είναι το ταξίδι σου…μες στης ζωής τη χώρα…
κι ούτε στιγμή μη φοβηθείς…αν δεις και κάποια μπόρα…


Πάλι ο ήλιος θε να βγει…μετά την καταιγίδα…
να ρίξει πάνω σου άπλετα...το φως και την ελπίδα…
ν πάρει της ζωής…φίλε το «μαύρο» τρένο…
κου οδηγού…και πες του «κατεβαίνω» …
Εκείνος πάντως, δεν παρέλειπε να απαγγείλει και το αγαπημένο του τετράστιχο του Μ. Αναγνωστάκη :

  Απο την πόλη έρχομαι και σε χωριό πηγαίνω
αν τρέξω λίγο και βιαστώ, το τρένο το προφταίνω!
  Τί τυχερός, είναι express!, παντού δε σταματάει,
μα στο χωριό που πάω εγώ, το τρένο αυτό δεν πάει!!


΄Αλλοτε πάλι στην παρέα ήτανε οι συνάδελφοι που διακρινόντουσαν για τις διηγήσεις και το χιούμορ τους, όπως χθές που η βραδιά ξεκίνησε με τη διήγηση του Αποστόλη του Kαρδιτσιώτη, «Πειρατή» τον φωνάζανε οι συνάδελφοι και το αποδεχότανε ο καλοκάγαθος Θεσσαλός,  πρώην Κεντρικός Ελεγκτής  που είχε χάσει  το δεξί του μάτι  σε σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη. Είχε ένα ξεχωριστό   χάρισμα αυτός ο άνθρωπος  να διηγείται παραστατικά και γλαφυρά με τη βαθειά βελούδινη φωνή του, ήτανε μάλιστα  στα μεγάλα  κέφια του, εκείνο το βράδυ, γιατί αρραβώνιασε τη μοναχοθυγατέρα του,  μετά λοιπόν τα κεράσματα και τις ευχές, όλοι κρεμόντουσαν από τα χείλη του,  τους θύμισε εκείνον  τον Αρχιεπιθεωρητή, τον Πελοπίδα το Θηβαίο με το παρατσούκλι  « Λιχούδης» , που αν και είχε ζάχαρο κι η δόλια η κυρά του τον τάϊζε πικροράδικα και τον πότιζε ματζούνια, εκείνος δεν έχανε ευκαιρία να φάει ένα γλυκό όπου και όπως το εύρισκε…." που λέτε κάποτε  στα Φάρσαλα,  επιβιβαστήκανε δυό κυρίες καλοβαλμένες θεία και ανηψιά, με πολλά μπαγκάζια, ο Πελοπίδας ,  Ελεγκτής  τότε ,  φρόντισε προσωπικά να τακτοποιηθούνε  στο κουπέ τους και σε όλη τη διαδρομή δεν έπαψε να περνάει και να ξαναπερνάει , για να βεβαιωθεί ότι όλα είναι καλά.








Οι συνάδελφοι μόλις πήρανε είδηση τι συμβαίνει,  αρχίσανε να κρυφογελάνε βέβαιοι ότι έχει βάλει στο μάτι ,όχι τις κυρίες, αλλά το ταψί με τον σαπουνέ χαλβά που μεταφέρανε και δεν είχανε άδικο, μόλις το τραίνο έφθασε στο Σταθμό Αθηνών, έσπευσε να βοηθήσει τις συγκεκριμένες επιβάτισσες να αποβιβαστούνε και προθυμοποιήθηκε με περισσή ευγένεια να μεταφέρει και το ταψί με το χαλβά, όμως….τρελαμένος από την ευωδιά και τη λαχτάρα του για το γλύκισμα, σκόνταψε ο άμοιρος στο τελευταίο σκαλοπάτι του βαγονιού και προσγειώθηκε στην αποβάθρα με το πρόσωπο χωμένο μέσα στο ταψί !!!"
Μία άλλη φορά , συνέχισε ο Νώντας , πρώην Κεντρικός Σταθμάρχης στη Λάρισα, παρ΄ολίγο να πιαστεί στα πράσα από τον Γενικό Επιθεωρητή Αμαξοστοιχιών λίγο έξω από το Σταθμό της Θεσσαλονίκης,  ένας κλειδούχος συγχωριανός του, ο Ευδόκιμος, του είχε φέρει ένα βάζο γλυκό κυδώνι , δεν άντεξε τον πειρασμό ο δυστυχής  , άνοιξε λοιπόν το βάζο και βουτώντας μέσα τα δάχτυλα γευότανε με αγαλίαση το μυρωδάτο γλυκό, όταν ξαφνικά αντιλήφθηκε στην άλλη άκρη του βαγονιού τον Γενικό Επιθεωρητή, τον Αργυρίου το συχωρεμένο, να έρχεται προς το μέρος του….πανικόβλητος έχωσε το βάζο όπως-όπως  στην τσέπη του και έβγαλε  το πασαλειμμένο χέρι του  έξω από το παράθυρο, προφασιζόμενος ότι προσπαθεί να κλείσει το τζάμι….ενώ τα σιρόπια είχανε ποτίσει το σακάκι της στολής του και κατρακυλούσανε στο πάτωμα….





Η  πλάκα όμως που είχε αφήσει εποχή και η διήγησή της πάντα έφερνε γέλιο στην παρέα, ήτανε εκείνη η ιστορία του νεαρού τότε Κωστή, γιού και εγγονού σιδηροδρομικού που έκανε συνοδεία στις Κλινάμαξες στη διαδρομή Αθήνα- Παρίσι , αυτός ο αθεόφοβος όσο μπόϊ  του έλειπε, τόσο δαιμόνιο μυαλό είχε, πρώτος πήρε είδηση πως εκείνη τη στραβοβδομάδα , τρείς μυστακοφόροι του σιναφιού, είχανε πάθει
 μεγάλη ζημιά, δηλαδή τους συνέβει ότι χειρότερο και το ΄φεραν 
βαρέως, πρώτος  ο ίδιος ο μπάρμπας του ο Περικλής, Προϊστάμενος Αμαξοστοιχίας,   προσπαθώντας να ξεβουλώσει ένα καμινέτο , είχε καψαλίσει γερά τα μουστάκια και τα φρύδια του, από την άλλη ο Φωκίων, Σταθμάρχης απο την Τιθορέα, έβριζε ξεσκούφωτος γιατί ο κουρέας του, με μια αδέξια ξουραφιά του είχε κουτσουρέψει το δεξί άκρο του περιποιημένου του μύστακος, για τον  οποίο ήτανε ιδιαίτερα περήφανος και ευαίσθητος και δεν έφθανε αυτό, τρίτωσε και το κακό, όταν ο Αρχιεπιθεωρητής ο Τζινιώλης, ένας ευθυτενής ομορφάντρας που έφερε το ωραιότερο μουστάκι πάντων των σιδηροδρομικών, εισέπραξε μία γενναία γρατζουνιά από το γάτο του τον Σμόκυ, που του  τραυμάτισε όχι μόνο τη μύτη και το πηγούνι, αλλά δυστυχώς  και ένα μεγάλο μέρος από το εξαιρετικά περιποιημένο μουστάκι του ….
Αμίλητοι μετά  το πάθημά τους και οι τρείς, για μέρες ….όλο τραβιόντουσαν στις πιό απόμερες γωνίες του Σταθμού  και σιγοκουβεντιάζανε προσπαθώντας να παρηγορηθούνε για το πάθημά τους και να  εκτίθενται όσο το δυνατόν λιγότερο στα βλέμματα των συναδέλφων και των επιβατών. Τότε ακριβώς εμφανίστηκε ο Κωστής, αυτό το διαβολόσπερμα, ως από μηχανής Θεός τους παρουσιάστηκε και τους διαβεβαίωσε ότι θα τους έφερνε από το Παρίσι μία θαυματουργή Μαντέκα και το πρόβλημά τους θα λυνότανε άμεσα και με τον καλλίτερο τρόπο….Κάνανε υπομονή πέντε ημέρες οι ατυχήσαντες και όταν επιτέλους παραλάβανε το θαυματουργό βαζάκι, αναγάλλιασε η ψυχή τους, ο Κωστής μάλιστα δεν δέχτηκε χρήματα, «είναι δώρο» τους είπε και τους έδωσε λεπτομερείς οδηγίες χρήσης.
Αναθαρρήσανε και γεμάτοι προσμονή….το ίδιο βράδυ και οι τρείς, σπεύσανε και  απλώσανε την αλοιφή στα τραυματισμένα μουστάκια τους, βάλανε μάλιστα έναν επίδεσμο και τον τυλίξαμε με ένα δεύτερο γύρω από το κεφάλι για να σταθεροποιήσουνε τον πρώτο και να κάνει καλή δουλειά η αλοιφή, ο μπάρμπας του μάλιστα, άπλωσε μια γερή δόση και στα φρύδια και αποκοιμηθήκανε μπανταρισμένοι σαν τραυματίες πολέμου προσδοκώντας το θαύμα !!! Το πρωϊ τρέξανε όλοι στο λαβομάνο να ξετυλίξουνε τους επιδέσμους και να καμαρώσουνε τα σωτήρια αποτελέσματα της θαυματουργής Μαντέκας. Κοντέψανε να πάθουνε αποπληξία, τα μουστάκια τους  αντί να αποκατασταθούν, είχανε κολλήσει στον επίδεσμο ολοσχερώς και η περιοχή ανάμεσα στη μύτη και το επάνω χείλος που καλύπτανε, έμοιαζε με σεληνιακό τοπίο !!! Ο μπάρμπας του ούρλιαζε και έβγαζε αφρούς από το στόμα, δεν είχε εξαφανιστεί μόνο του μουστάκι του, αλλά και τα φρύδια !!! Η κάλτσα του διαβόλου αντί για μαντέκα τους είχε προμηθεύσει αποτριχωτική κρέμα !!!
Ο πατέρας του Κωστή, ο Θεόδωρος , πρώην Κεντρικός Σταθμάρχης στο Λιανοκλάδι,  απειλούσε με μια φαλτσέτα να τον σκοτώσει κι ο μπάρμπας του έξαλλος, τον έψαχνε σε γή και ουρανό για να τον σύρει κάτω από τις ρόδες του τραίνου. Η μάνα του, η συχωρεμένη η κυρά Καλλιόπη, τον είχε φυγαδεύσει άρον- άρον στο σπίτι της κουμπάρας της στην Πάτρα για να τον γλιτώσει, μάλιστα ο νεαρός, με τη βοήθεια των συναδέλφων, πήρε εσπευσμένα και κατ΄εξαίρεση μετάθεση για την Πάτρα.
Ο γέρος όμως του τη φύλαγε  , πήγε στην Πάτρα απροειδοποίητα και τον  συνάντησε να βολτάρει στην παραλία, του έριξε δύο μπουνιές σαν κεραυνούς, τον έκανε μαύρο στο ξύλο μπροστά στα μάτια των περαστικών και τέλος τον πέταξε  στη θάλασσα, ενώ ο Αρχιεπιθεωρητής και ο  Σταθμάρχης , βρίζανε θεούς και δαίμονες και κατεβάζανε καντήλια απειλώντας ότι αν πέσει στα χέρια τους ο τρισάθλιος ,θα τον πετάγανε από τη γέφυρα της Παπαδιάς . Τελικά ξεθύμανε η οργή τους και όταν αποκατασταθήκανε πιά τα μουστάκια τους, δώσανε άφεση, φοβούμενοι να μη γίνουνε αιτία για φονικό, μιας κι ο πατέρας του Κωστή είχε μεν χρυσή καρδιά αλλά ήτανε οξύθυμος και δεν ανεχότανε τις πλάκες του κανακάρη του, που τον προσβάλανε βαρειά, αυτόν που είχε πάντοτε άψογες σχέσεις με τους συναδέλφους, ενώ  ο άλλος μπάρμπας του  ο Ανδρόνικος, Γενικός Επιθεωρητής, όπως και ο μακαρίτης ο παππούς του, Controleur στο θρυλικό SIMPLON ORIENT EXPRESS  , ήτανε από τους πιο κιμπάρηδες και αξιαγάπητους σιδηροδρομικούς.


Παπά παιδί, διαβόλου εγγόνι λέει η παροιμία που επαληθεύτηκε 100%  μιάς  και ο  Κωστής από τη μεριά της μάνας του ήτανε πράγματι παπά εγγόνι….
Πάντως ήτανε αμετανόητος και ανεξάντλητος στα καλαμπούρια και τις πλάκες ο άτιμος κι εκεί στην Πάτρα είχε σκαρώσει διάφορα, ο Περικλής ο Κλειδούχος, τους θύμισε εκείνο το Πάσχα που είχε βουτήξει ένα μισογεμάτο δοχείο μαύρη λαδομπογιά, από το Μηχανοστάσιο και είχε ζωγραφίσει με  μαύρες ρίγες και μαύρες βούλες τα δύο κάτασπρα σκυλιά του Υποπροϊσταμένου Αμαξοστοιχιών.
Εκείνος έξαλλος , είχε γεμίσει τον τόπο σημειώματα επικηρύσσοντας το δράστη με ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό για την εποχή. Κι είχε το θράσος το διαβολογέννημα,  όχι μόνο να παρουσιαστεί, αλλά να  υποστηρίξει  με βεβαιότητα, ότι δράστες ήτανε μια κουστωδία τσιγγάνων που είχανε ταξιδέψει την προηγουμένη προς Αμαλιάδα….και να εισπράξει στη συνέχεια  χωρίς την παραμικρή ενοχή την αμοιβή, με την οποία οργάνωσε ένα πλούσιο τσιμπούσι και κέρασε όλους τους συναδέλφους πλήν του Υποπροϊσταμένου εννοείται….
Ο Βαγγέλης ο  πρώην Προϊστάμενος του Γραφείου Κίνησης, έφερε την κουβέντα σ΄ εκείνη τη δόλια την υπάλληλο του εκδοτηρίου εισιτηρίων,  τη μελαχροινούλα γαλανομάτα Λίτσα, με το φτωχό μυαλό και το μεγάλο  καημό, να παντρευτεί σιδηροδρομικό, γιατί της άρεσε η στολή…

Δεν είχε δυσκολευτεί να την πείσει  ο αφιλότιμος  ο Αντώνης ο Κεφαλονίτης  , Σταθμάρχης στην Κατερίνη, ότι έχει έτοιμο γαμπρό, τον δίδυμο αδελφό του και τη διαβεβαίωνε μάλιστα, μ΄εκείνη την αδιαφιλονίκητη πειστικότητα που διέθετε, ότι ο ίδιος θα γινότανε  κουμπάρος…. Της έφερνε ο αθεόφοβος που και που καμία κολώνια ή ένα μαντήλι, δώρα δήθεν από το μέλλοντα γαμπρό κι εκείνη η μυαλοκομμένη  ,όχι μόνο το είχε πιστέψει αλλά ετοίμαζε τα προικιά της και ξεροστάλιαζε στο σταθμό γράφοντας  στιχάκια : « όλα τα τραίνα ήρθανε, κι όλοι σιδηροδρόμοι, κι εμένα το πουλάκι μου, δεν φάνηκε ακόμη….»
Τελικά, παντρεύτηκε  έναν Λοχία από την Ξάνθη, που της προξένεψε μία εξαδέλφη της.
Αναψοκοκκινισμένοι όλοι από τα τσίπουρα και τις μπύρες και δακρυσμένοι  από τα γέλια, σήκωσαν  τα ποτήρια τους και τσουγκρίσανε « Εβίβα»!!! Καλά να είμαστε σύντροφοι ν΄ανταμώνουμε και να μοιραζόμαστε τις ιστορίες μας !!! Την ίδια στιγμή ακούστηκε το σφύριγμα του τραίνου, ο Αστέριος κοίταξε το ρολόϊ του, η Αμαξοστοιχία 602 έμπαινε στο σταθμό στην ώρα της, θα αναχωρούσε στις 11.20΄ακριβώς, η παρέα σε λίγο θα σκόρπιζε μέχρι την επόμενη σύναξη.
 
            


                                                                                                                                       Ο Αστέριος έκλεινε πάντα στις 11.30 τηρούσε  με σχολαστική ακρίβεια το ωράριό του, σαν δρομολόγιο τραίνου…..χωρίς αλλαγές,  χωρίς καθυστερήσεις…μοναδική εξαίρεση τα Χριστούγεννα, η Πρωτοχρονιά, και το Μ.Σάββατο, τότε  το καφενείο έμενε ανοικτό όλο το 24ωρο, υπήρχε  στρωμένο τραπέζι, φορτωμένο με καλούδια και παραδοσιακά εδέσματα, ανάλογα με την περίσταση. Ο Αστέριος  μαζί με την οικογένειά του, υποδεχότανε και  κέρναγε όλους τους συναδέλφους που είχανε υπηρεσία στο Σταθμό όπως και τους μοναχικούς , εν ενεργεία ή συνταξιούχους, που  φρόντιζε και τους καλούσε προσωπικά να περάσουνε μαζί  αυτές τις ξεχωριστές ημέρες, σαν  μέλη της « μεγάλης  σιδηροδρομικής οικογένειας….



*Η Μαντέκα = ειδική  κηρώδης αρωματική αλοιφή (πομάδα) σε μαύρο ή καφέ χρώμα, για την διαμόρφωση και στερέωση  του μουστακιού. Από το λατινικό mantica ή πιθανότερο από το αραβικό ΜΑΝΤΑΚΟ που σημαίνει γράσσο ή λίπος.











62 σχόλια:

  1. Κλαυδια μου καλημερα!
    Τι ομορφη ιστορια ειναι αυτη;
    Και τι ωραια παρουσιαση! Με εικονες, αποσπασματα, ποιηματα!
    Υπεροχη εξιστορηση!

    Φιλακια πολλα! Καλημερα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ χαίρομαι που σου άρεσε, το υλικό υπήρχε έτοιμο στο σεντούκι των αναμνήσεων, 38 χρόνια δουλειάς συσσώρευσαν μπόλικα περιστατικά, διηγήσεις, προσωπικές εμπειρίες......όσο για την παρουσίαση, προσπάθησα πολύ γιατί ο μπλόκερ με δυσκόλεψε και οι γνώσεις μου δεν είναι και οι καλλίτερες, πάντως έκανα ότι μπορούσα....Φιλιάαααα

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα αγαπημένη μου Κλαυδία ! Σε ευχαριστώ πολύ πολύ ...και μόνο που είδα ότι είναι χορταστικά μεγάλη ...τη λάτρεψα!
    Παίρνω το link πάω να ενημερώσω και θα περάσω να απολαύσω! Γιατί είμαι σίγουρη ότι θα απολαύσω ( θα κάνω και καφέ στο μεταξύ!)
    Μάκια! ♥ (προσωρινά!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αριστέα μου κάνε καφέ, ετοίμασε και το μεσημεριανό σου και ρίξου στη μελέτη......σε περιμένω και πάλι για τις εντυπώσεις....Τα φιλιά μου...

      Διαγραφή
    2. Ο λαός σου απαιτεί σε βιβλίο το όνομα σου να το δει!!!
      Κλαυδία μου έχεις ένα αξεπέραστο ταλέντο : οι πλούσιες περιγραφές σου δεν κουράζουν, αντιθέτως τρέχουν τη σκέψη μας, χορταίνουν το μυαλό και γεμίζουν τη ψυχή μας με υπέροχα συναισθήματα!
      Γέλασα, συγκινήθηκα, ψυχαγωγήθηκα! Αυτό δεν κάνει κι ένα καλό βιβλίο;
      Σε ευχαριστώ από καρδιάς για την εξαιρετική συμμετοχή σου στις ιστορίες του καφενέ!

      ( τα προβλήματα της σύνδεσης με έκαναν να απέχω από το διαδίκτυο...άργησα αλλά ήρθα και απόλαυσα!)

      Διαγραφή
    3. Αριστέα μου αξιοποίησα όσο καλλίτερα μπόρεσα ένα υλικό που ήτανε "έτοιμο" απο μόνο του
      να γίνει γνωστό.....και αυτό δεν θα είχε συμβεί αν δεν προέκυπταν οι ιστορίες του καφενέ....εκεί μέσα τρυπώσανε και καλοστρωθήκανε οι ιστορίες των τραίνων που κουβαλούσα στις αναμνήσεις και τα βιώματά μου.....τυχαίο;;;; Δεν νομίζω....Για να συμβεί οτιδήποτε πρέπει να συντρέξουνε πολλά πράγματα, να προκύψουνε οι κατάλληλες συγκυρίες, οι κατάλληλοι άνθρωποι, ο χρόνος....
      Δεν έχω καμία προσωπική φιλοδοξία και ομολογώ ότι έχω εισπράξει απέραντη ικανοποίηση απο τη διαδικτυακή μου γνωρίμία με άτομα , που η σκέψη τους και η γραφή τους με έχουνε συγκλονίσει... το θέμα βιβλίο λοιπόν, παρά τις ευγενικές σας προτροπές, ούτε που πρόκειται να το σκεφθώ, θέλει κότσια, σοβαρή δουλειά και σίγουρα ικανότητες πολύ ανώτερες απο τις δικές μου, δεν είμαι μετριόφρων, είμαι ρεαλίστρια (τουλάχιστον σ΄αυτό το θέμα)
      Πάντως μία συμμετοχή μου σε ένα ομαδικό εγχείρημα σίγουρα μου ταιριάζει περισσότερο ......γενικά είμαι υπερ των ομαδικών δράσεων οπότε πριγκήπισσά μου να υπολογίζεις και σ΄εμένα όταν αποφασιστεί να εκδοθούν Οι ιστορίες του καφενέ.....Νο1, 2, 3, κλπ !!!Σε φιλώ

      Διαγραφή
  3. Καλημέρα Κλαυδία !!! Πολύ ωραία ιστορία,που επειδή είναι αληθινή, γίνεται πιο ενδιαφέρουσα!
    Ευχαριστήθηκε το μυαλό μου, το μάτι μου και το στομάχι μου!
    Κι αν τα δυο πρώτα χόρτασαν, το στομάχι διαμαρτύρεται έντονα με όλα αυτά τα καλούδια!
    Μπορείς να κάνεις κάτι; Θέλω να τα δοκιμάσω ΟΛΑ !!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ινώ μου είχα την τύχη στα 38 χρόνια δουλειάς να ζήσω με ανθρώπους που είχανε απίστευτες εμπειρίες και διάθεση να τις μοιραστούνε......αυτές τις διηγήσεις μετέφερα στην ιστορία μου γιατί πιστεύω ότι αξίζανε να γίνουνε γνωστές ......όσο για τα μεζεδάκια και τα γλυκά, είναι φανερό ότι χαίρουν της αμέριστης εκτίμησής μου και γι΄αυτό δεν λείπουνε απο τις ιστορίες μου.......καλοφαγού και κοιλιόδουλη όσο δεν φαντάζεσαι !!!

      Διαγραφή
  4. Υποπτεύομαι μια φανταστική ιστορία !!!!! Θα επιστρέψω σύντομα να την απολαύσω !!!! Οι φωτογραφίες μου έχουν κεντρίσει την περιέργεια - τι σχέση μπορεί να έχει ένα βάζο με γλυκό με τον Σιδηροδρομικό Σταθμό ?????
    Να είσαι καλά , Κλαυδία μου !!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νίκη μου , η ιστορία μου σε περιμένει να την διαβάσεις και να λύσεις όλες σου τις απορίες......

      Διαγραφή
  5. Καλησπέρα Κλαυδία μου
    Την διάβασα απνευστί και δεν με πτόησε
    η έκτασή της...είχε ροή κι ενδιαφέρον
    Μου άρεσε πολύ για την παραστατικότητα της
    έχω έντονη την μυρωδιά των συρμών κι εκείνου
    του "άτυχου" χαλβά....

    φιλάκι και καλά να περνάς

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου χάρηκα που την απόλαυσες και τη σχολίασες τόσο θετικά......διαπιστώνω με ικανοποίηση ότι κατάφερα να μεταφέρω με επιτυχία τα βιώματα και τις εμπειρίες μου που αποκόμισα μετά απο 38 χρόνια εργασία στα τραίνα.....η αλήθεια είναι ότι τα αγάπησα πραγματικά και ότι η δουλειά μου στη συγκεκριμένη Εταιρεία, ήτανε ένα μεγάλο δώρο ζωής για το οποίο είμαι απέραντα ευγνώμων...
      Φιλιά και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού

      Διαγραφή
  6. Επανήλθα και διάβασα απνευστί την απίστευτα απολαυστική ιστορία σου και βέβαια γέλασα με την καρδιά μου !!!!! Στο έχω ξαναπεί : γράφεις πολύ όμορφα Κλαυδία μου και καθηλώνεις τον αναγνώστη σου!!!!!
    Πολλά φιλιά !!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νίκη μου τα ίδια τα περιστατικά ήτανε αστεία και γι΄αυτό άξιζε να τα δημοσιοποιήσω......η Αριστέα, η Φλώρα, η Πέτρα έγιναν αιτία να αποφασίσω να γράψω, τους είμαι υπόχρεη και ευγνώμων !!!
      Ευχαριστώ για τα όμορφα σχόλιά σου και την αποδοχή των κειμένων μου, η αλήθεια είναι ότι απολαμβάνω διπλά αυτή τη διαδικασία και σίγουρα θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό !!!Φιλιάαααα

      Διαγραφή
  7. Μια ερώτηση έχω μόνον ......... πότε θα γράψεις βιβλίο ????
    Είσαι καταπληκτική στο γράψιμο !!!!!!!!!
    Τέλειες ιστορίες, ωραία παρουσιασμένες, απίθανες φωτογραφίες !!!!!
    Μου θύμησες και μια εξαιρετική έκθεση των σιδηροδρομικών που είχαν κάνει πριν από .. μπορεί και 20 χρόνια στην Ακαδημίας στο Πνευματικό Κέντρο, με μινιατούρες και θέμα τους σιδηροδρομικούς σταθμούς, που πραγματικά θα μου μείνει αξέχαστη !!!!
    Λοιπόν στο θέμα μας ...... ΓΡΑΨΕ ΚΑΤΙ πλιζ !!!! Φιλιά πολλά !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλή μου Ράνια, βάζε μου ιδέες......αυτή η έκθεση στο Πνευματικό Κέντρο ήτανε πραγματικά καταπληκτική, ιδιαίτερα για όσους έχουνε "πετριά" με τα τραίνα κα;ι παρακολουθούνε τα διάφορα δρώμενα, έχουνε συχνά την ευκαιρία για εξαιρετικές εκδηλώσεις.....έχω πάει και σε πολλά μουσεία στο εξωτερικό με μοναδικά εκθέματα....και η εμπειρία είναι μοναδική....Σ τις παλιές αφίσσες έχω ιδιαίτερη αδυναμία και αναζήτησα στο ιντερνετ το σχετικό υλικό, ευτυχώς υπήρχε άφθονο και με τη βοήθεια συζύγου και τέκνων κατάφερα να τις παρουσιάσω στο κείμενο....
      Χαίρομαι ιδιαίτερα που σου άρεσε η αφήγηση των αναμνήσεων τόσων χρόνων, θα προσπαθήσω να γράφω κάθε φορά που θα μου δίνεται η ευκαιρία.....Πολλά φιλιά

      Διαγραφή
  8. Kλαυδία μου κύλησα όμορφα πάνω στις ράγες των αναμνήσεών σου, απόλαυσα στο έπακρον τους ήρωες και τις ιστορίες τους, και νιώθω πως μ' έβαλες σ' ένα βαγόνι και με πήγες μια υπέροχη βόλτα. Όπως βλέπω, είναι κοινό αίτημα να γράψεις ένα βιβλίο. Εύχομαι να το κάνεις κάποια στιγμή! Πραγματικά έχεις έναν πολύ ιδιαίτερο τρόπο έκφρασης, και σε συνδυασμό με τις εμπειρίες και τα βιώματά σου, δημιουργούν αριστουργηματικά πεζά. Άσε που έχουν και ιστορική αξία αυτά που γράφεις. Λοιπόν... αναμένουμε στην αποβάθρα...
    Φιλιά πολλά και άπειρος θαυμασμός!

    (Και μη σε ξανακούσω να απολογείσαι για το μέγεθος των κειμένων σου. Τάπαμε και να μην τα ξαναλέμε. Είναι τόσο μεστός ο λόγος σου, που οποιαδήποτε παρέμβαση, θα ισοδυναμούσε με ακρωτηριασμό)....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κανελλάκι μου γλυκό δεν έχω να πώ τίποτα περισσότερο απο ένα τεράστιο ευχαριστώ !!! Η διαδικασία καταγραφής και η αποδοχή των γραφομένων μου, σίγουρα μου προσφέρει ένα ανεκτίμητο δώρο για το οποίο είμαι ευγνώμων!!! Είναι σπουδαίο πράγμα, πάντοτε το εκτιμούσα απεριορίστα, να μπορεί κανείς να κάνει κατάθεση ψυχής με λέξεις, φράσεις, τελείες, ερωτηματικά, θαυμαστικά...Το διαδίκτυο και συγκεκριμένα η Φλώρα, η Αριστέα, η Πέτρα ήτανε για μένα η αφορμή να χρησιμοποιήσω το υλικό του σεντουκιού των εμπειριών και των αναμνήσεων και να το κατα ευχαριστηθώ, όμως η μεγάλη απόλαυση ήτανε για μένα η γνωριμία των άλλων άγνωστών μου ατόμων,που έγινα γνώριμα και οικεία, που μου αποκάλυψαν το ταλέντο και τις υπέροχες γραφές τους......η συγκλονιστικότερη εμπειρία μου των τελευταίων ετών....!!!!Με συγκινείς πάντα με τα γλυκά σου λόγια και την ειλικρινή σου επιδοκιμασία.....Σε φιλώ Μαρία μου, να είσαι καλά

      Διαγραφή
  9. Γράφω από το κινητό και θα είμαι λακωνική: Είναι απόλαυση να σε διαβάζω! Ταξιδεύω απίστευτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Xαίρομαι ιδιαίτερα για αυτά τα ταξίδια και τους υπέροχους ταξιδιώτες που έχω παρέα.....Να είσαι καλά!!!

      Διαγραφή
  10. Με το που μπήκα μέσα εδώ και διαβασα μεγαλη αληθινή ιστορία.. εεεεε καφεδακι.. και αναγνωση.. Κλαυδία μου.....!!!!!!!!!!!!!!! με ταξίδεψες σε αλλες εποχές .. με την ανθρωπιά να κυριαρχεί ..στο μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας σου χωρίς να αφήνει και το στοιχείο της χαράς απ εξω.. εδωσες τόσο ομορφες περιγραφες..που ήταν σαν να τα ζούσαμε και εμεις μαζί.. τελικα η ζωή γραφει τα καλύτερα.. έ;;; το τρένο ειναι απο τα μέσα που μου αρέσει περισσότερο να ταξιδευω.. Κλαυδια μου αλλα εδώ ,.. μονο στις φωτογραφίες...τα βλεπουμε... πολύ ομορφη η συμετοχή σου... φιλακιαααα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρούλα μου σέρβιρα το καφεδάκι μου στο καφενείο του Σταθμού που μου είναι οικείο και αγαπητό παρ΄όλο που δεν έπινα εκεί τον καφέ μου, τον έπινα στο γραφείο μου.......πάντως συνόδευσα τον καφέ και το χάρηκα πραγματικά Ρούλα μου, όπως πιστεύω ότι το χάρηκες κι εσύ, με μιά γερή δόση αληθινών περιστατικών που πιστεύω ότι άξιζε τον κόπο να μοιραστώ μαζί σας....Τα φιλιά μου !!!

      Διαγραφή
  11. Κλαυδία μου διάβαζα και διάβαζα την διήγησή σου και δεν ήθελα να τελειώσει. Την ευχαριστήθηκα. Απόλαυσα ένα υπέροχο ταξίδι που είχε δράση, χιούμορ και ανθρωπιά.
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου χάρηκα που συνταξιδέψαμε και μοιραστήκαμε αυτές τις αληθινές ιστορίες, το απόλαυσα το ταξείδι και το μοίρασμα, δράση, χιούμορ, ανθρωπιά όπως πολύ όμορφα έγραψες, τα καλύτερα συστατικά για ένα ενδιαφέρον, υπέροχο ταξείδι με καταπληκτικούς συνταξιδιώτες!!! Φιλιάααα

      Διαγραφή
  12. Είσαι υπέροχη, Κλαυδία μου!!! Όχι μόνο δεν κουράστηκα, μα στεναχωρήθηκα που τελείωσε η ιστορία σου!!! Με έβαλες μέσα στο κείμενο σου, να μυρίζω, να γεύομαι, να γελώ, να δακρύζω να αισθάνομαι... Σ΄ευχαριστώ πολύ! Σε φιλώ γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειρήνη μου απλά θέλησα να μοιραστώ όλα αυτά που είχανε καταχωνιαστεί στο συρτάρι των αναμνήσεων και των βιωμάτων μου και επειδή στ΄αλήθεια είναι γεμάτα μυρωδιές, γεύσεις, χαρά, λύπη, νοσταλγία, μπόρεσα και τα μετέφερα αυτούσια και αυθεντικά....!!! Χάρηκα που απόλαυσες τη διήγησή μου !!! Φιλιά, να περνάς καλά με τα αγόρια σου !!!

      Διαγραφή
    2. καλημέρα

      ωραίες φωτό

      ωραιότατη ανάρτηση την ρούφηξα

      Διαγραφή
    3. Αkrat καλημέρα, σ΄ευχαριστώ για το σχόλιο, με χαροποιεί ιδιαίτερα η θετική αποδοχή της ιστορίας μου, όσο για τις φωτογραφίες ευτυχώς το διαδίκτυο μου πρόσφερε μεγάλη ποικιλία σε αυτά ακριβώς που αναζητούσα, με βασάνισε όμως η ένταξή τους στο κείμενο λόγω των περιορισμένων γνώσεών μου

      Διαγραφή
  13. Πολύ ωραία η ιστορία σου και η γραφή σου! Γλαφυρή με υπέροχες εικόνες και πολύ χιούμορ. Τελικά πώς τα φέρνει η μοίρα (ή η τύχη) και κάποιοι άνθρωποι καταλήγουν να μην κάνουν αυτό που ήθελαν πάντα, αλλά κάτι άλλο -παρόμοιο ή άσχετο- που εξελίσσεται σε κάτι καλύτερο από αυτά που ονειρεύονταν... έτσι τον είδα τον Αστέριο.. Λόγω μίας άσχημης συγκυρίας, άνοιξε το καφενείο και έπειτα όλα πήραν το δρόμο τους...
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώτα μου δεν χρειάστηκε να επιστρατεύσω σχεδόν καθόλου τη φαντασία μου, παρά μόνο τη μνήμη.....ο Αστέριος στάθηκε τυχερός μέσα στην ατυχία του και η αγάπη του για τα τραίνα, ισχυρή και ακλόνητη τον ακολούθησε για όλη τη ζωή του.....πάντως η μητέρα μου λέει "κανένας δε χάνεται" παρά μόνο όσοι θέλουνε να χαθούνε, πάντα η ζωή είναι
      απρόβλεπτη και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ....Φιλιάαααα

      Διαγραφή
  14. χααχαχαχα ωραία ιστορία...τέλειες οι πλάκες του μικρού...!
    Να έχεις ένα όμορφο μεσημέρι :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eκείνα τα χρόνια οι άνθρωποι λειτουργούσανε πιο,,, αυθόρμητα και οι χωρατατζήδες και πλακατζήδες είχανε τη δυνατότητα να εκδηλώνουν αυτή την πλευρά του εαυτού τους......σ΄ευχαριστώ για το σχόλιο, χάρηκα που σου άρεσε η διήγησή μου....

      Διαγραφή
  15. Κλαυδία μου, δεν γράφεις συχνά, αλλά όποτε γράφεις μας αποζημιώνεις άφανταστα πολύ. Ο λόγος σου είναι τόσο μεστός, ζωντανός και άμεσος, που κάνεις τον αναγνώστη να νιώθει ότι σ' έχει δίπλα του και τα λέτε σ' ένα τραπεζάκι με καφέ. Υπέροχη η συμμετοχή σου, κι οι αναμνήσεις σου ενδιαφέρουσες - που έπρεπε να ακουστούν. Σ' ευχαριστούμε γι' αυτό το μοναδικό συνονθύλευμα που μας έδωσες.
    Τα φιλιά μου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κοριτσάκι μου, είμαι τεμπέλα και χρειάζομαι ισχυρό κίνητρο για να ξεκινήσω τη διαδικασία......χαίρομαι πάντως που όταν υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις έχω κάτι ενδιαφέρον να γράψω που το απολαμβάνουν αυτοί που το διαβάζουν...πάντως πολύ σωστά αναφέρεις, γράφω σαν να έχω δίπλα μου φίλους και τους διηγούμαι, παραμυθατζού σε απλά ελληνικά......έχω και το πλεονέκτημα λόγω ηλικίας να διαθέτω μπόλικες αναμνήσεις οπότε αξιοποιώ το έτοιμο υλικό ......Σ΄ευχαριστώ για το γλυκό σου σχόλιο και να ξέρεις θαυμάζω πολύ τη δική σου ιδιαίτερη γραφή μου δίνει χαρά να σε διαβάζω....Σε φιλώ

      Διαγραφή
  16. Κλαυδία ανέβηκα στο τραίνο της συμμετοχής σου και σεργιάνισα στους νοητούς σταθμούς των αναμνήσεων και των ιστοριών που μας έβαλες, έξοχη συμμετοχή! Όλα τα λεφτά αυτό με τα μουστάκια!

    Καλή εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιώργο ταξιδιάρικα αρχίσανε οι ιστορίες του καφενέ αυτή τη φορά, με την εξαιρετική συμμετοχή του κ. Δ.Ασλάνογλου να προσφέρει καφέ στο καράβι ,μου ήρθε η ιδέα να ακολουθήσω κι εγώ με το καφενείο του Σταθμού.... και τις ιστορίες των τραίνων....(.για την ιστορία, η πλάκα με τη μαντέκα είναι πραγματικό γεγονός και έλαβε χώρα γύρω στο 1950-1955...μου τη διηγήθηκε παλιός σιδηροδρομικός που γνώριζε προσωπικά το δράστη και τα θύματα.....) Καλή εβδομάδα !!!

      Διαγραφή
  17. Δηλαδή αν περάσω από Αθήνα το καφενείο είναι ακόμα εκεί; Πωπώ! Λιμπίστηκα του μεζέδες και τα γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Xιστίνα μου πολλά έχουνε αλλάξει τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα, όπως και σε ολόκληρη την Ελλάδα άλλωστε, στο Σταθμό θα βρείς ένα EVEREST και σε όλη την πόλη πολλά μοντέρνα μεζεδοπωλεία, παγωτατζίδικα, κλπ αλλά η Θεσσαλονίκη που έχεις την τύχη να ζείς, κρατάει τα σκήπτρα της καταπληκτικής ποικιλίας σε αυθεντικές γεύσεις και υπέροχες νοστιμιές, μύδια, πίτες, μπουγάτσες, τρίγωνα, καζάν ντιμπί....(υπέροχο, το λατρεύω!!!)

      Διαγραφή
  18. Kλαυδία μου τι ωραία αφήγηση ήταν αυτή? Νόμιζα ότι ήσουν δίπλα μου και μου διηγιόσουν.Εσύ που έχεις το χάρισμα το διηγησης, σε παρακαλώ όταν γράφεις ,ετσι να γράφεις .Χορταστικά.Ο τρόπος που τα γράφεις,είναι πολύ παραστατικός.Επειδή και γω τον προηγούμενο αιώνα είχα περάσει από αυτό το τόσο συμπαθητικό καφενεδάκι περιμένωντας το τραίνο γιά την Πάτρα,νόμιζα ότι ήμουν εκεί και μοσχομύριζε οκαφές.Είδα και το κτήριο που ήταν τα γραφείο σου όταν σε πρωτογνώρισα.
    Μπράβο σου φιλενάδα. Περιμένουμε συνέχεια. Δεν φταίμε εμεις. Μας καλόμαθες.
    Φιλάκια πολλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φιλενάδα μου, το ξέρεις καλά ότι εγώ είμαι γενικώς large τύπος..........οπότε αν είναι να εξιστορήσω οτιδήποτε δεν θα κάνω τσιγκουνιές.......Οι φωτογραφίες ήτανε μία καταπληκτική εμπειρία για μένα, αναζητώντας τες στο διαδίκτυο, εντυπωσιάστηκα και συγκινήθηκα γιατί πολλές απο αυτές, ειδικά οι αφίσσεςς (της CIWLT) είναι συλλεκτικές και τις είχαμε στο γραφείο.....Σε φιλώ

      Διαγραφή
  19. Κλαυδία μου έχεις τοσο ωραίες αναμνήσεις και κάθε φορά μας τις διηγήσε καταπληκτικά,πρέπει να γράψεις ένα βιβλίο με τίτλο [Εν Αθήναις] ναι μη γελάς!!!!!νομίζω πως έχεις πολλά να γράψεις γιά την πόλη και τις αναμνήσεις σου!!.Οσο για το καφενεδάκι πρέπει να είχα περάσει και εγώ απο εκεί.Να είσαι καλά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεταξία μου δεν υπάρχει πιο γνώριμο μέρος από τα καφενεδάκια των ΣΣ Σταθμών, κόσμος πάει κι έρχεται, έχεις περάσει σίγουρα από εκεί....όσο το γράψιμο βιβλίου πιστεύω ότι υπερεκτιμάτε τις δυνατότητές μου, πάντως ευχαριστώ πολύ για την προτροπή....θα δούμε στο μέλλον.....Σε φιλώ

      Διαγραφή
  20. Απαντήσεις
    1. Καλώς ήρθες Μαρία ΄Ελενα, χαίρομαι που σου άρεσε η ιστορία μου !!! Καλά να περνάς !!!!

      Διαγραφή
  21. Κλαυδία είναι απλά ΥΠΕΡΟΧΟ!.
    Καταρχήν με συγκίνησε από την αρχή η ικανότητά σου σε δύο σειρές να περιγράψεις όλη τη συναισθηματική κατάσταση ενός ανθρώπου που έπαθε τόοοσο μεγάλο ατύχημα και χάθηκε το δεδομένο της ζωής του.
    Στη συνέχεια, εκτός του ότι γέλασα πολύ, ιδιαίτερα με την αποτρίχωση του πλέον ενδεδειγμένου συμβόλου ανδρισμού, απόλαυσα τις αναμνήσεις σου σαν να ήταν δικές μου.
    Το έδεσες πολύ όμορφα με αφορμή τις ιστορίες του καφενέ και επειδή φαντάζομαι ότι έχεις πολλά ακόμα να θυμάσαι, θα ήταν πολύ όμορφο με τον παρόντα τίτλο να γράφεις μικρά-μικρά διηγήματα, ότι σου έρχεται στο μυαλό από αληθινές αναμνήσεις μέχρι και φαντασία.
    Καλό υπόλοιπο.
    Χαίρομαι που ήρθα στα μέρη σου και σε γνωρίζω.
    φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νίκη μου σε καλωσορίζω στο σπιτικό μου και σ΄ευχαριστώ απο καρδιάς για το όμορφο σχόλιό σου....οι αναμνήσεις μας, τα βιώματά μας, ο τρόπος σκέψεις μας αποτυπώνονται στο τρόπο γραφής μας και αυτό κάνει τόσο ενδιαφέρουσα και μαγική τη συμμετοχή του καθενός μας στις ιστορίες του καφενέ.....ο Πέτρος ξεκίνησε γράφοντας τη δική του εξαιρετική ιστορία, η Μαρία Κανελλάκη είχε την ιδέα να γραφτούνε ιστορίες καφενείου και απο άλλους, η Αριστέα ανέλαβε τη διαχείρηση και τη φιλοξενία των αστέγων και όλοι εμείς είχαμε τη χαρά να γράψουμε θαυμάσιες ιστορίες και να διαβάσουμε πραγματικά αριστουργήματα ....!!! Αισθάνομαι εξαιρετικά τυχερή και ευγνώμων που μου δόθηκε η ευκαιρία να συμμετέχω σ΄αυτό το μαγικό δρώμενο.... για τη δική σου ιστορία, που την βρήκα υπέροχη, σχολίασα στο μπλόκ σου. Να είσαι καλά Νίκη εύχομαι να μου δοθεί η ευκαιρία στο μέλλον να απολαύσω ακόμη περισσότερα θαυμάσια γραπτά, των τόσο ταλαντούχων ατόμων που γνώρισα στο διαδίκτυο και να έχω παράλληλα τη χαρά να ξεδιπλώνω τις αναμνήσεις και τα βιώματά μου......Σε φιλώ

      Διαγραφή
  22. Νομίζω πως η ιστορία σου ολόκληρη είναι ένας "σταθμός"...ένας σταθμός κι ένα ταξίδι ταυτόχρονα!
    Υπέροχη αφήγηση που δεν ήθελα να τελειώσει..
    Είναι μεγάλο χάρισμα να μπορείς να κρατάς αμείωτο το ενδιαφέρον και να κάνεις τον αναγνώστη να μη θέλει να τελειώσει το ταξίδι..
    Να είσαι καλά...φιλιά πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρία μου πόσο δίκιο έχεις, τώρα το συνειδητοποιώ, γράφοντας την ιστορία μου ξεδίπλωσα αναμνήσεις βιωμάτων και αφηγήσεων άλλων απο τα 38 χρόνια δουλειάς που πέρασα στο Γραφείο μου, στον πρώτο όροφο του Στ, Λαρίσης στην Αθήνα,,,,Ενα όλόκληρο ταξείδι ζωής, μία αναδρομή στο παρελθόν...ένας Σταθμός που με έχει ποτίσει με τις μυρωδιές, τους ήχους, τους ανθρώπους τις ιστορίες του......χάρηκα που τις απόλαυσες
      Σε φιλώ

      Διαγραφή
  23. Κλαυδία μου, είχα περάσει βιαστικά και όταν είδα πόσο μεγάλο ήταν το κείμενό σου, το άφησα για να το διαβάσω όταν θα είχα χρόνο. Επανήλθα, και δεν μπορείς να φανταστείς πόσο συγκινήθηκα και με πόση απόλαυση διάβασα τις αναμνήσεις σου από τον Σταθμό και τα τραίνα! Έχεις μεγάλο ταλέντο στην αφήγηση και πολύ σε θαυμάζω γι αυτό. Τα 38 χρόνια που πέρασες στην CIDWL, σου προσέφεραν τόσες εμπειρίες που σίγουρα θα έχεις ακόμα πολλά να μας εξιστορίσεις. Στο σεντούκι των δικών μου αναμνήσεων, από τα 37 μου χρόνια στην A.H.D., έχω ιστορίες από τις υπέροχες χώρες που επισκέφθηκα για διεθνή συνέδρια, δεν διαθέτω όμως το ταλέντο σου, κι έτσι, όταν σας τις παρουσιάσω θα είναι περισσότερο φωτο-ρεπορτάζ παρά αφήγηση...χαχαχα!!!!
    Πολλά φιλιά και καλό υπόλοιπο καλοκαιριού!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Marie-Anne δεν σου κρύβω και τη δική μου συγκίνηση για το σχόλιό σου, όταν έγραψα το κείμενό μου ήξερα ότι κάποιους αναγνώστες θα τους αγγίξει περισσότερα και ένας από αυτούς ήσουνα σίγουρα εσύ !!! Τώρα έχεις εξάψει τη φαντασία μου για τις δικές σου εμπειρίες και αναμνήσεις που αδημονώ να τις απολαύσω με το δικό σου εξαιρετικό ταλέντο στο φωτορεπορτάζ !!!Ο κάθε ένας μας έχει δικό του τρόπο έκφρασης , μοναδικό και υπέροχο......αυτό ακριβώς συνιστά τη μαγεία της; μοναδικότητας του κάθε ατόμου κι εσύ, μην αδικείς τον εαυτό σου, έχεις μεγάλο χάρισμα στην αφήγηση με εικόνες, λεζάντες, επεξηγήσεις,πληροφορίες, λεπτομέρειες.......γεγονός που με κάνει να περιμένω ανυπόμονα κάθε σου ανάρτηση !!!!Σε φιλώ !!!!

      Διαγραφή
  24. Κλαυδία, δηνιούργησες έναν ύμνο για τον ελληνικό σιδηρόδρομο και τους ανθρώπους του!!!
    Τα τρένα, οι σταθμοί και οι άνθρωποι τους πάντα με συγκινούσαν, όπως μ' αρέσει να ταξιδεύω πολύ με τρένο! Όλο τον κόσμο θα ήθελα να γυρίσω με αυτό το μέσο!
    Είσαι χείμαρρος και ξέρεις να παρασύρεις μαζί σου κάθε αναγνώστη!!! Θα τον πλανέψεις... θέλει δε θέλει!!!
    Έκπληξη για μένα η φωτογραφία από τον σταθμό της Δράμας!!! Ένας αγαπημένος σταθμός για μένα..
    .
    Μπράβο σου, για την πρωτοβουλία του υπέροχου αυτού αφιερώματος!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γλαύκη μου υπάρχει μία καρμική θα έλεγα σχέση ανάμεσα σε μένα και τα τραίνα......τα αγάπησα και μέσα από τη δουλειά μου είχα την ευκαιρία για πολλά χρόνια να βιώνω τις ιστορίες των ανθρώπων που εργάζονταν ή ταξίδευαν.....Το "αφιέρωμα" προέκυψε αβίαστα και αυθόρμητα μέσα από τις ιστορίες καφενείου και χάρηκα που το μοιράστηκα μαζί σας !!! ΄Ολοι οι σταθμοί μου είναι γνώριμοι και αγαπητοί (κατέγραφσα για χρόνια στατιστικές επιβατών) αλλά η φωτό του Σταθμού της Δράμας μου φάνηκε ιδανική για να στολίσει το κείμενό μου.....Σε φιλώ

      Διαγραφή
  25. Μου αρέσουν πολύ τα τραίνα Κλαυδία μου! Πολύ γλυκό το αφιέρωμα! :)))
    Καλό μήνα σου εύχομαι με υγεία και καλή εβδομάδα!
    Φιλάκια πολλά πολλά :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Eχει μιά ιδιαίτερη μαγεία το τραίνο, προσελκύει και κερδίζει τους ανθρώπους.......χαίρομαι που σου άρεσε το αφιέρωμα, καλό μήνα και σε σένα !!! Φιλιάααα

      Διαγραφή
  26. Η ιστορια σου ηταν η αφορμη να παρω το μικρο μου και να τον παω στο μουσειο Σιδηροδρομου μεσα στον ΗΣΑΠ του Πειραια! Ξετραλλαθηκε! Κι εγω! Καλο μηνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλό μήνα πεταλούδα μου, πολύ χάρηκα που η ιστορία μου έγινε αφορμή για την επίσκεψη στο μουσείο !!! Εχει ιδιαίτερη μαγεία το τραίνο και κερδίζει τις εντυπώσεις μικρών και μεγάλων!!! Σου προτείνω να επισκεφθείτε με πρώτη ευκαιρία και το Το Σιδηροδρομικό Μουσείο Αθηνών ή αλλιώς και Μουσείο των Ελληνικών Σιδηροδρόμων, μιας και είναι το μεγαλύτερο σιδηροδρομικό Μουσείο της Ελλάδας, ιδρύθηκε το 1979.
      Αποτελείται από δύο κύρια κτίρια και τον προαύλιο χώρο που έχει διαμορφωθεί για υπαίθριες εκδηλώσεις, όπου περιλαμβάνεται και το παιδικό ψυχαγωγικό τραίνο.
      Οι επισκέψεις είναι δωρεάν (δεν λειτουργεί Κυριακή και Δευτέρα , Σιώκου 4 ΑΘΗΝΑ)

      Διαγραφή
  27. Να μαι έφτασα......... μπήκα στο καφενείο "Ο ΣΤΑΘΜΟΣ" και πραγματικά ταξίδεψα με τις όμορφες ιστορίες και τον υπέροχο τρόπο παρουσίασης τους!!!!!!!! Το επόμενο βήμα σου νομίζω πως πρέπει να είναι ένα όμορφο βιβλίο με τίτλο "Κριμένες ιστορίες στο σεντούκι".... μην μας στερείς την χαρά να απολαμβάνουμε τις διηγήσεις σου!!!!!!!!!!!! Πολλά φιλιά!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώσ¨την ποδηλάτισσα με τα θετικά της σχόλια και τα ενθαρρυντικά της λόγια.....τώρα η γνωστή παροιμία που λέει,,,"λέγε λέγε το κοπέλι....κάνει τη γριά και....θέλει" τείνει να με ωθήσει να πιστέψω ότι είμαι ικανή να γράψω βιβλίο.....μεγάλη κουβέντα....πάντως ο τίτλος που προτείνεις, πολύ δελεαστικός.....λές να τολμήσω κάποτε;;;;;
      Σ΄ευχαριστώ πολύ, ειλικρινά, Φιλιάααααααα

      Διαγραφή
  28. Τι ωραίες ιστορίες Κλαύδια μου!!!
    Σα να ακούω τη φωνούλα σου να τις διηγιέται!!!!
    Τα λες και τα γράφεις τόσο ζωντανά που ήθελα να έχω χρόνο να τα διαβάσω με την ησυχία μου!!
    Να είσαι καλά φίλη μου και καλή σχολική χρονιά και για μας!!!
    Φιλάκια πολλα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρένα μου απολαμβάνω εξαιρετικά το συναίσθημα της απέραντης χαράς και όταν διηγούμαι τις ιστορίες μου αλλά περισσότερο όταν τις χαίρονται οι φίλες που τις διαβάζουν !!! Καλά να είμαστε να δημιουργούμε, να παίρνουμε και να δίνουμε χαρά !!! Καλή σχολική χρονιά γεμάτη π[ροκλήσεις και ευχάριστες εμπειρίες !!! Σε φιλώ !!!!

      Διαγραφή
  29. Γεμάτη αγάπη η αφήγησή σου Κλαυδία - στείλε την ιστορία σου στα μπλογκ ή τις εκδόσεις των σιδηροδρομικών για αναδημοσίευση και θα ξετρελαθούν !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλλιόπη μου, σ΄ευχαριστώ για την επίσκεψη, τα καλά σου λόγια και την όμορφη ιδέα σου, που νομίζω ότι θα υιοθετήσω...

      Διαγραφή