Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2016

Ενα γιορτινό sampler για κέντημα !!!

 Το σχέδιο αυτού του χαρούμενου γιορτινού  sampler που ξετρύπωσα από το διαδίκτυο.....μου έκανε κλικ !!! Χρωματιστό, παιχνιδιάρικο, χαρούμενο !!!


ΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΠΑΙΡΝΩ ΜΕΡΟΣ ΚΑΙ ΕΓΩ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΤΟ BLOG ΤΗΣ  Δέσποινας http://www.despinasstudio.gr/2016/11/Christmas-countdown-3rd-year.html
ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΤΟ ΩΡΑΙΟ ΑΥΤΟ ΔΡΩΜΕΝΟ ΠΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΕΙ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ!!!
 
 
 
 
 

Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016

Η έκπληξη της Μαργαρίτας !!!







Οι φίλες της Μαργαρίτας, θα μας διηγηθούνε μία αληθινή ιστορία, κι εγώ θα σας αποκαλύψω ότι η Μαργαρίτα της ιστορίας είναι ένα υπαρκτό πρόσωπο, πρόκειται για την αγαπημένη μου φίλη Μερκέττα που εκτιμώ απεριόριστα και είμαι ευγνώμων που με τιμά με τη φιλία της.



Η έκπληξη της Μαργαρίτας

΄Αφωνες οι στενές κι αγαπημένες φίλες της Μαργαρίτας, γεμάτες έκπληξη και συγκίνηση σταθήκαμε μπροστά στο υπέροχο δημιούργημά της που ήταν απλωμένο στο μεγάλο τραπέζι.
Ένα μεγάλο μακρόστενο κομμάτι μπέζ λινό με αζούρ γύρω-γύρω κεντημένο με όλων των ειδών τις βελονιές και με απλικαρισμένα τα διάφορα μοτίβα με λογιών λογιών μικρά κομμάτια υφάσματα από αυτά που της είχαμε φέρει τότε, στα γενέθλιά της, ζωντάνευε με μοναδικό τρόπο ένα φανταστικό τοπίο με γαλάζιο ουρανό, λευκά σύννεφα, λαμπερό ήλιο, πουλιά, καταπράσινους λόφους, έναν αγρό περιτριγυρισμένο με ξύλινο φράχτη, ένα γαιδουράκι, ένα σκιάχτρο, μια καταπράσινη βατομουριά γεμάτη βατόμουρα γαντζωμένη στον πέτρινο τοίχο ενός νερόμυλου, ένα ποταμάκι, παπάκια, αγριολούλουδα.
-«Σκέφτηκα ότι έχοντας κάτι δικό σας, θα σας έχω όλες κοντά μου κάθε στιγμή» είπε με αφοπλιστικό χαμόγελο.
Αισθανθήκαμε τόσο ωραία που την αγκαλιάσαμε και τη φιλήσαμε… ξεφωνίζοντας :
-«Μα είσαι απίστευτη! Πως το σκέφτηκες αυτό !!! Ξεπέρασες τον εαυτό σου μ΄ αυτή την υπέροχη ιδέα !!» 




Πριν ένα μήνα μαζί με τους λογαριασμούς και τα διαφημιστικά, έλαβα τη χειρόγραφη πρόσκληση της Μαργαρίτας :
«Αγαπημένη φιλενάδα, την Παρασκευή 12 Οκτωβρίου γίνομαι 60 ετών και θέλω να το γιορτάσω παρέα με τους ξεχωριστούς ανθρώπους της ζωής μου. Σε περιμένω στις 19.00 και σε παρακαλώ να μου φέρεις σαν δώρο, μόνο ένα μικρό κομμάτι ύφασμα από κάποιο παλιό αγαπημένο σου ρούχο»
Πάντα έκανε πρωτότυπα και ασυνήθιστα πράγματα η Μαργαρίτα κι η παρέα μας είχε πλούσια εμπειρία από τις ξεχωριστές γιορτές που οργάνωνε με χιούμορ. Μιά άλλη έμπνευσή της, προ ίντερνετ, ήταν η κυκλική αλυσίδα ενημέρωσης. Για να μη κρυοσταλιάζουμε στο ακουστικό του τηλεφώνου, επαναλαμβάνοντας, μας είχε προτείνει και καθιερώσαμε το εξής: όποια είχε μία πληροφορία, τηλεφωνούσε πάντα σε συγκεκριμένη φίλη και της έλεγε να μεταφέρει στην επόμενη της αλυσίδας το ενδιαφέρον θέμα και ποιά είχε κάνει την αρχή...
΄Ητανε η πρώτη που καθιέρωσε σύστημα ανακύκλωσης. Αρχή της είναι ότι δεν πρέπει να είμαστε σκληροί με τους ανθρώπους και να τους δίνουμε δεύτερη ευκαιρία. Επεκτεινόμενη η θεωρία της και στα πράγματα, σύντομα έγινε θεσμός, ομολογουμένως με μεγάλη επιτυχία. Έτσι μόλις κάποια τηλεφωνούσε «Την ερχόμενη Κυριακή στις 5.00 άδειασμα ντουλάπας» οι μυημένες φίλες αποκρυπτογραφούσαμε το ληφθέν μήνυμα κι ετοιμάζαμε η κάθε μία κάτι τι , γλυκό ή αλμυρό, πριν καταφθάσουμε για ν΄ αξιολογήσουμε τι έπρεπε να κρατήσει η φίλη και τι ήταν προς διάθεση. Ρούχα, παπούτσια, τσάντες, μαντήλια, ζώνες, ήταν αραδιασμένα σε κρεμάστρες, καρέκλες, καναπέδες, κρεβάτια. Με λίγα λόγια γινόταν ένα πανηγυράκι. Διαλέγαμε, δοκιμάζαμε, σχολιάζαμε και φεύγαμε με τα αποκτήματα δεύτερης ευκαιρίας, αφού προηγουμένως είχαμε τιμήσει τον πλούσιο ρεφενέ – μπουφέ!
Μ΄ευχαριστεί να θυμάμαι την ημέρα, των γενεθλίων της, που η παληοπαρέα μαζευτήκαμε στο φιλόξενο σπιτικό της Μαργαρίτας.
Η τούρτα ήτανε δική της υπερπαραγωγή. Έσβησε τα κεράκια που σχημάτιζαν τον αριθμό 60 κάτω από το άκουσμα του καθιερωμένου τραγουδιού με την υπόκρουση φυσαρμόνικας παρακαλώ! Ακολούθησαν οι ευχές, τα πειράγματα, τα τρανταχτά γέλια μας, που δε σταμάτησαν παρά τη στιγμή που έφερε ένα καλάθι και ρίξαμε μέσα το κομμάτι του υφάσματος που μας είχε ζητήσει.
Προς μεγάλη έκπληξη όλων, αρνήθηκε να μας δώσει περαιτέρω εξηγήσεις, αλλά μας υποσχέθηκε ότι σύντομα θα είχαμε αποκαλύψεις!
Μας ευχαρίστησε με βουρκωμένα μάτια για το δώρο μας, εισιτήριο για μία κρουαζιέρα στα Σκανδιναβικά φιόρδ που πάντα ονειρευόταν…και συγκινημένες, τσουγκρίσαμε όλες μαζί τα ποτήρια μας.
« Εις υγείαν!»
«Χρόνια καλά!»
«Πάντα με χαμόγελο και υπέροχες δημιουργικές ιδέες»!
Αγαπημένη Μαργαρίτα, να είσαι πάντα καλά !!!







* Οι κούκλες που πλαισιώνουνε το κείμενο είναι δικές μου δημιουργίες...


 

Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2016

Αποτυπώματα.....









2016 χρόνια, μετά Χριστού ζωής. Ζωές δισεκατομμύριες. Χρωματοσώματα ατελείωτα. Ιστορίες που μετρούν το αμέτρητο. Ίχνη που αποτυπώνονται, άλλοτε βαθιά κι ανεξίτηλα κι άλλοτε επιφανειακά κι εξίτηλα. Το ίδιο κι οι ψυχές, που βρίσκουν καταφύγιο σε κάθε καινούργιο σώμα και βάζουν πλώρη για ένα ταξίδι στ’ ανοιχτά, που μέλλει να διαγράψει τη δική του αποκλειστικότητα.
Όσο για τις προ Χριστού ζωές, το μέτρημα αυξάνεται, οι ιστορίες πληθύνονται, κι αναπαραγωγή παραμένει σταθερή διαχρονική αξία.
Όπως όλα δείχνουν, τα χρόνια θα συνεχίσουν ανενόχλητα να πολλαπλασιάζονται, το ίδιο κι οι ζωές, το ίδιο κι οι ιστορίες.
Το ζητούμενο είναι, τι θέλει ο καθείς από εμάς να αφήσει πίσω του, όταν θα παραδώσει τη σκυτάλη στους επόμενους, εκείνους που θα συνεχίσουν την ιστορία. Το ζητούμενο είναι, πόσο σέβεται τελικά ο καθείς από εμάς, αυτήν την αποκλειστικότητά του.
Άλλοι το λεν «παρακαταθήκη». Άλλοι «ίχνη». Εγώ «αποτύπωμα». Κάθε ψυχή που σέβεται την ύπαρξη της και κάθε σώμα που κατάλαβε το εφήμερο του χαρακτήρος του, νοιάζονται και πασχίζουν γι’ αυτό τους το αποτύπωμα. Πολλοί λεν, ότι παρακαταθήκη είναι το DNA μας, η αναπαραγωγή που είπα και παραπάνω. Σύμφωνοι. Η πρεσβυτέρα της παρακαταθήκης είναι αδιαμφισβήτητα αυτή η μηχανή παραγωγής δακτυλικών αποτυπωμάτων και αυστηρώς μοναδικών χρωματοσωμάτων.
Έλα όμως που αποτύπωμα δεν είναι μόνο το δεσοξυριβοζονουκλεϊνικό μας οξύ. Πόσο σπουδαίο είναι όταν ακούμε για μερικούς από τους συνταξιδιώτες μας, που δήλωσαν κάποτε παρόντες στο επί γης ραντεβού τους με τη ζωή, πως έγραψαν ιστορία;
Αριστοτέλης, Πλάτωνας, Γκάντι, Κολοκοτρώνης, Πικάσο, Αϊνστάιν, Ρούζβελτ, Ντιντερό, Μελίνα, Μαλβίνα, Ελύτης, Νίτσε, Ρίτσος, ο αγαπημένος Μητροπάνος, κι άλλοι πολλοί άσημοι, που πέρασαν, έζησαν κι άφησαν τη ψυχή και το αποτύπωμά τους να μεγαλουργήσουν! Το θέμα, μου φαίνεται, δεν είναι αν τελικά καταλήξουμε άσημοι ή διάσημοι.
Το θέμα είναι να καταφέρουμε να καταλήξουμε άσημοι, σημαντικοί. Να καταφέρουμε να κάνουμε τη διαφορά. Να αφήσουμε πίσω μας κάτι ίχνη, που κανείς και τίποτα να μη μπορεί ούτε να τα σβήσει, ούτε να τα προσπεράσει. Οι επιλογές ξεκάθαρες: είτε θα είσαι μια επανάληψη στον κόσμο αυτό που γεννήθηκες, με τη δική σου ιστορία ζωής να’ ναι απλά «μια απ’ τα ίδια», είτε θα αφήσεις κάτι αξιόλογο πίσω σου, να’ χει να θυμάται η ανθρωπότητα όταν εσύ θα δηλώνεις απών.
Σε σένα που διαβάζεις ακόμη τα γραφόμενά μου, σε σένα και σε μένα μιλάω.
Ταξίδεψες αρκετά; Μεγάλωσαν τα φτερά σου; Πελώριασαν τα ρίσκα σου; Χαράχτηκε γερά το αποτύπωμά σου;
Μην αφήσεις τη ζωή σου να περάσει απαρατήρητη. Μη γίνεις μια ρέπλικα. Έχε το νου και την καρδιά ανοικτά. Μη σταματάς ποτέ να ταξιδεύεις. Τι κι αν η κλεψύδρα γυρίζει, τι κι αν ο χρόνος τρέχει. Μη σταματάς ποτέ να ανακαλύπτεις.
Να παίρνεις το ρίσκο.
Να χαμογελάς, μέχρι τελικής πτώσεως. Κι ακόμη παραπέρα.
Να δίνεις και να δίνεσαι, με πάθος.
Να εμπνέεις και να εμπνέεσαι, με πάθος.
Να ζεις και να δημιουργείς, κρατώντας το τέμπο σε επίπεδα καρδιακού.
Να φροντίσεις κι εσύ, να κάνεις τη διαφορά.
Γιατί, αγάπη μου, η ζωή, ποτέ δεν περιφρόνησε κανέναν εραστή της. Γιατί, αγάπη μου, η ζωή, ποτέ δεν υποτίμησε κανένα αποτύπωμά της.
____________________
  ~ Άννα Ιωαννίδου


Παρασκευή 4 Νοεμβρίου 2016

Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ της Αρτεμισίας


Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ της Αρτεμισίας

Σκασμένη η Αρτεμισία, αφού γλίτωσε το εγκεφαλικό μετά τη λήψη της επιστολής Καρούμπαλου, πήρε ένα ΛΕΞΟΤΑΝΙΛ, έριξε κι ένα υπογλώσσιο στην τσέπη και πήγε στην Τράπεζα να εισπράξει τη σύνταξή της....Οσο προετοιμασμένη και να ήτανε από την ενημέρωση των ΜΜΕ, όσο και να το είχε δουλέψει στο μυαλό της.....όταν είδε ότι το επικουρικό της, μετά τις αλλεπάλληλες περικοπές, ανερχότανε στο ιλιγγιώδες ποσό των 8.00 ΕΥΡΩ .....δεν άντεξε η δόλια και σωριάστηκε μπροστά στο ΑΤΜ ....!!! Ευτυχώς τη συντρέξανε όλοι οι δυστυχείς που περιμένανε στην ουρά να πάρουνε κι αυτοί τα καλά χαμπέρια, οι περισσότεροι γνωστοί και φίλοι, γείτονες και συγκάτοικοι, ανάμεσά τους και ο συνταξιούχος γιατρός που χρόνια τους κουράριζε....!!! Τη συνεφέρανε, βοήθησε κι εκείνο το υπογλώσσιο , καθίσανε όλοι παρέα στο διπλανό καφενεδάκι συντροφιά με την πίκρα και την αγανάκτησή τους....όλοι είχανε δουλέψει μιά ζωή στο μεροκάματο, στον ιδιωτικό τομέα, στο δημόσιο, σ΄εργοστάσια, σε νυκτερινές βάρδιες, σε βαρειές κι ανθυγιεινές δουλειές, σε γραφεία, σε καταστήματα.....ήτανε συνεπείς στις υποχρεώσεις τους στο κράτος, πληρώνανε για χρόνια ολόκληρα τις εισφορές στα Ταμεία τους, τις δόσεις στα δάνειά τους, τους φόρους και τους λογαριασμούς τους, αναστήσανε και μορφώσανε τα παιδιά τους, με κόπους και θυσίες και τώρα.....Κάποιοι αφήσανε το θυμό τους να ξεσπάσει, βρίζανε κι αναθεματίζανε, κάποιοι με βουρκωμένα μάτια πλαντάζανε βουβοί πνιγμένοι στο παράπονο, κάποιοι προσπαθούσανε να το φιλοσοφήσουνε το πράγμα ανατρέχοντας στις συμφορές των πολέμων, άλλοι στις αρώστειες και τις φυσικές καταστροφές....Πέρασε η ώρα, τα είπανε, εκτονωθήκανε και τραβήξανε για το σπίτι σέρνοντας την πίκρα και το παράπονό τους από το χέρι.....Η Αρτεμισία πέρασε από το φούρνο, πήρε μιά ξεροψημένη φρατζόλα ψωμί, αγόρασε και μισό κιλό κριθαρένια παξιμάδια "θα το παλαίψουμε" σκέφτηκε, μιά μικρή φλόγα αισιοδοξίας άρχισε να τρεμοπαίζει μέσα της..... Μόλις έφθασεσε στο σπίτι, έφτιαξε ένα τσάΐ του βουνού το έβαλε στο φλυτζάνι, πήρε και δυό παξιμάδια, ένα τετράδιο και μολύβι κι άρχισε να γράφει....
Εξομολόγηση…

Προχθές που λέτε, πέρασα απο την Εφορία
τα φράγκα μου κατέθεσα με πλήρη δυσφορία
πάντοτε ήμουν συνεπής και έντιμη πολίτης
μα τώρα νοιώθω ανόητη , κατηγορίας τρίτης.
Το κράτος δεν αντάμειψε ούτε την προσφορά μου
ούτε δικαίωσε ποτέ, κάποια απ΄τα όνειρά μου….
Σαν ξύλο μένω ασάλευτη στις σκέψεις βυθισμένη,
ποιό μέλλον θά΄χει η νέα γενιά και τι την περιμένει,
θα ορθοποδήσει άραγε, ο τόπος μας και πότε ;
και θα μπορέσουν τα παιδιά να πορευτούνε τότε;
Θα τάχει αρπάξει η ξενητιά , της ανεργίας η δίνη,
θάχουν ακόμη όνειρα μέχρι την ώρα εκείνη ;;;
Το μέλλον αδιόρατο , σαν κάρβουνου μαυρίλα,
σαν χτύπος αδυσώπητος , σαν βράχου κατρακύλα,
η πίστη δοκιμάζεται κι οι άνθρωποι λυγίζουν
η δυστυχία απλώνεται και οι καρδιές ραγίζουν,
τα μάτια στρέφουνε παντού , υψώνουνε τα χέρια,
όμως δεν βρίσκουν διέξοδο, σκοτάδι και δυσχέρεια
που υπομένουνε αυτοί, που φταίξιμο δεν έχουν
μα η σοφία των δυνατών έκρινε πως αντέχουν,
σαν ζωντανά απροστάτευτα κάτω από το ζυγό
με τη μουσούδα χαμηλά, το βλέμμα τους θολό.
Φουντώνει μέσα μου ο θυμός κι η απόγνωση επίσης
και προσπαθώ ν΄αντισταθώ, αναζητώντας λύσεις,
στις δυσκολίες που ζωές ανθρώπων αφανίζουν
και σε ανάγκες πιεστικές που βίαια γονατίζουν,
κάθε ελπίδα και χαρά και κάθε προσδοκία
γιατί παραδοθήκαμε , φεύ ! στη φαυλοκρατία!
Αφανιστήκανε σχεδόν το μέτρο κι οι αξίες,
ισοπεδώθηκαν αρχές, πίστη, ιδεολογίες,
ξεπουληθήκανε με μιάς , στη φτήνια όσο-όσο
και αποφασίσανε αυτοί, που για όλα, έφταιξαν τόσο!
Δεν μένω όμως άπραγη, ούτε το βάζω κάτω
και το πικρό ποτήρι μου θα πιώ μέχρι τον πάτο,
ασήμι είναι οι φίλοι μου, χρυσάφι τα παιδιά μου
και θησαυρός ατίμητος η πίστη στην καρδιά μου,
η ελπίδα σ΄ένα αύριο, που τη χαρά θα φέρει,
σαν μελωδία αξέχαστη, σαν δροσερό αγέρι,
θα σβήσει κάθε πίκρα μας και θα μας χαλυβδώσει
και για ένα νέο ξεκίνημα, δύναμη θα μας δώσει !!