Παρασκευή 4 Αυγούστου 2017

Απλά… σε Ευχαριστώ!

Θοδωρής Γιαννόπουλος
 
Την σημερινή μου προσευχή, αποφάσισα να την μοιραστώ μαζί σας, να την γράψω έτσι όπως την νοιώθω να βγαίνει από μέσα μου. Ίσως κάποιοι να ταυτιστείτε μαζί μου, άλλοι πάλι να νομίσετε ότι ξαφνικά τρελάθηκα και άρχισα να γράφω αδιάφορα ξενέρωτα άρθρα απλά και μόνο για να γράψω κάτι. Αυτό, για μένα είναι κατάθεση ψυχής, και αρχίζει με μια ευχαριστία προς τον Θεό.
– Σε ευχαριστώ Θεέ μου, για το πολύτιμο δώρο το οποίο απλόχερα μου έδωσες. Την Αγάπη. Την ικανότητα να μπορώ να αγαπώ αληθινά, ελεύθερα και χωρίς όρους ή προϋποθέσεις.
– Σε ευχαριστώ που έχεις κάνει την καρδιά μου ανοιχτή και μπορεί να αγκαλιάζει ακόμα κι όσους την στενοχωρούν ή δεν της φέρονται καλά.
– Σε ευχαριστώ για το μεγαλείο της στοργής που έχεις βάλει στην καρδιά μου και μπορώ να απλώνω ένα χέρι βοηθείας σε όποιον το χρειαστεί ή το ζητήσει.
– Σε ευχαριστώ που στις δύσκολες στιγμές των άλλων μπορώ και στέκομαι δίπλα τους σαν αληθινός φίλος, σαν άνθρωπος που με αγάπη, προσοχή και φροντίδα βοηθώ να ξεπεράσουν οτιδήποτε τους ταλαιπωρεί, που έστω και μια μικρή μου κουβέντα θα μπορέσει να φέρει το χαμόγελο στα χείλη τους.
– Σε ευχαριστώ που με έμαθες να αγαπώ τους γύρω μου χωρίς αντάλλαγμα και που μπορώ να τους κρατώ το χέρι στη δυσκολία, στον πόνο, στην ανάγκη να είμαι εκεί.
– Σε ευχαριστώ που μου έχεις δείξει τον δρόμο να μπορώ να οδηγώ τους άλλους σε αισιόδοξα μονοπάτια, σε φωτεινά σημεία που μόνο κοντά Σου μπορούν να οδηγήσουν.
– Κυρίως σε ευχαριστώ για όλα όσα με έχεις κάνει να νιώθω απόψε και πάντα, για την αγάπη που η καρδιά μου αυτή τη στιγμή νιώθει, για όλες τις φορές που κοιτάζω το πρόσωπό μου στον καθρέπτη και βλέπω μια γαλήνια φυσιογνωμία.
– Σε ευχαριστώ πάνω από όλα γιατί έχω συνειδητοποιήσει πόσο τυχερός κι ευλογημένος είμαι, που μπορώ και αγαπώ τους άλλους, τον εαυτό μου και Εσένα.
– Απλά…    σ΄ευχαριστώ !!!

  Για τον συγγραφέα
Κάθε κύμα είναι ένας ψίθυρος της θάλασσας, ένα αιώνιο τραγούδι γραμμένο σε μια παρτιτούρα που μόνο η καρδιά μπορεί να διαβάσει. Μελωδία που ταξιδεύει σε μακρινούς τόπους, με ανθρώπους τόσο διαφορετικούς μα συνάμα τόσο ίδιους. Στην απλότητα της θάλασσας χάνεσαι, αντικρίζοντας τα κρυφά συναισθήματα. Στον απέραντο γαλάζιο ορίζοντα που κερνά, τα μάτια μεθάνε, και για όσο διαρκεί η μέθη το μυαλό αγκαλιάζει τη καρδιά.