κάτω από την Ακρόπολη: Φεβρουαρίου 2018

Σάββατο 3 Φεβρουαρίου 2018

Γυρολόγοι.....

Η μία από τις 2 συμμετοχές μου στο 13ο Παιχνίδι των λέξεων που διοργανώνει και φιλοξενεί η Μαρία στο http://mytripssonblog.blogspot.gr/
Αξίζει να επισκεφθείτε το μπλοκ της και να διαβάσετε όλες τις εκπληκτικές συμμετοχές !!!

Σαν νεοφώτιστη γιαγιά, το θέμα με άγγιξε ιδιαίτερα.....

14. Γυρολόγοι……

Ο Μάνθος και ο Αστέριος γνωριστήκανε στην Παιδική Χαρά της γειτονιάς τους, εκεί που συνοδεύανε καθημερινά τα εγγονάκια τους, να ξεδώσουν, να κάνουν τραμπάλα, κούνια, να κοινωνικοποιηθούνε βρε αδελφέ….Ανέπτυξαν αβίαστα στενή φιλία, το ίδιο και οι συμβίες τους, συχνά πυκνά τους συνοδεύανε τόσο στις παιδικές χαρές όσο και στους παιδότοπους, στα Λούνα Παρκ , στο κολυμβητήριο, αλλά και στις ανοιχτωσιές του μεγάλου Πάρκου που εκείνοι κουβαλούσαν τα παιδικά ποδήλατα κι εκείνες με το απαραίτητο ταπεράκι με το κολατσιό των μικρών ,τρέχανε αλαφιασμένες να τους δώσουν καμιά μπουκιά φρούτο όσο εκείνα έκαναν αδέξια πετάλι….

Παππούδες γυρολόγοι καταντήσαμε έλεγε χαριτολογώντας ο Μάνθος, εμείς ξενιτευτήκαμε τρία χρόνια ακολουθώντας τα παιδιά μας στις ΗΠΑ , εκεί που ο γαμπρός και η κόρη μας έκαναν το μεταπτυχιακό τους…..Κι εμείς συμπλήρωσε ο Αστέριος, μια από τα ίδια, Στρατιωτικός βλέπεις ο γαμπρός μας, πολλές μεταθέσεις, από κοντά κι εμείς Εβρος, Χαλκίδα, Κύπρος, Ιταλία…. Το΄χει η μοίρα μας φαίνεται, η Ελπίδα η γυναίκα μου , πρωτοδιορίστηκε δασκάλα σ’ένα μικρό ορεινό χωριό της Κρήτης. Εγώ μόλις είχα διοριστεί στην Υπηρεσία Ταχυδρομείων, χάρη στις υψηλές γνωριμίες ενός μπάρμπα μου. Γνωριστήκαμε χάρη στις επιστολές που πήγαινα στο χωριό δύο φορές την εβδομάδα…Παντρευτήκαμε σε έξι μήνες και για χρόνια, κάθε που άλλαζε η Κυβέρνηση, ξεσηκώναμε το σπιτικό μας για άλλο τόπο…..γυρολόγοι στα νιάτα μας, γυρολόγοι και στα γεράματά μας, ας είμαστε καλά….

Εγώ ήθελα να γίνω Φαρμακοποιός, εξομολογήθηκε ο Μάνθος, από παιδί αυτό ονειρευόμουνα κι επιθυμούσα, μάλιστα έδωσα εξετάσεις και πέρασα στη Φαρμακευτική. Ο πατέρας μου με τους μπαρμπάδες μου, έκαναν χονδρεμπόριο τροφίμων….εγώ ούτε που ν΄ακούσω …όμως έλα που τα έφερε έτσι ο γεραμπής…..μέσα σ΄ένα χρόνο, σκοτώθηκε ο μεγαλύτερος αδελφός μου σε ατύχημα, ο πατέρας μου έπαθε συγκοπή 3 μήνες αργότερα κι έγινα από τη μια στιγμή στην άλλη, προστάτης της μάνας μου και της μικρότερης αδελφής μου…Εγκατέλειψα το Πανεπιστήμιο και με βαριά καρδιά πήγα να εργαστώ στην Οικογενειακή επιχείρηση. Οι μπαρμπάδες θεώρησαν απαραίτητο να γνωρίσω τους μεγάλους πελάτες μας στην επαρχία, έτσι οδηγώντας το φορτηγό της επιχείρησης έκανα το γύρο της Στερεάς, της Εύβοιας, της Πελοποννήσου…..Στο Ναύπλιο, γνώρισα τη γυναίκα μου, την Ανθή. Έρωτας με την πρώτη ματιά, αυτή πότιζε τα ανθισμένα ζουμπούλια στο μπαλκόνι της κι εμένα στέγνωσε το σάλιο στο στόμα μου, κόπηκε η ανάσα μου , έφυγε το τιμόνι από τα χέρια μου….Ενάμισι χρόνο αγωνιζόμουνα να βρίσκομαι όσο συχνότερα στο Ναύπλιο, ενάμισι χρόνο η Ανθή πάσχιζε να πείσει τους δικούς της να συναινέσουν στο γάμο μας, δεν θέλανε να δώσουν τη μοναχοκόρη τους σε γυρολόγο….

Βίοι παράλληλοι σχεδόν….μονολόγησαν η Ανθή και η Ελπίδα. Αισθανόντουσαν τυχερές που μέσα στην απρόσωπη απεραντοσύνη της μεγαλούπολης, είχανε συναντηθεί και είχανε ταιριάξει .

Κι έμελλε να συνδεθούν ακόμη περισσότερο οι δύο οικογένειες, όχι μόνον εξ αιτίας των εγγονών, …….τα μικρότερα παιδιά τους, ο Αντώνης και η Αγνή πολύ σύντομα θα γίνονταν ζευγάρι , αφού ολοκλήρωναν τις βασικές σπουδές τους στα Οικονομικά και τα δύο τους Μεταπτυχιακά και εργαζόντουσαν σε διάφορες περιστασιακές δουλειές, 3ωρα, 4ωρα. απλήρωτοι τις περισσότερες φορές, θα αποφάσιζαν να παντρευτούν και να ανοίξουν στου Μακρυγιάννη το Γυροπωλείο «Ο Γυρολόγος» !!!